Remco Campert? De vijftiger? De man van “Het leven is vurrukkulluk“? De kerel uit de kliek van Lucebert? Wat heeft die met een fiets?
Tijdens m’n studies waren er eerlijk gezegd maar 2 vakken die mij konden boeien. Echt boeien. Fantastische literatuur (door Hendrik Van Gorp) en de vijftigers (door Hugo Brems).
Ik vergooi mij vandaag nog altijd met overgave aan fantastische literatuur. En wat de vijftigers betreft: neen, ik ben geen kenner. Maar dat de meeste van die kerels zich met overgave zowel op de pen als het penseel gooiden, sprak absoluut tot mijn verbeelding. Woord én beeld: de perfecte combinatie voor doeltreffende communicatie.
De Peugeot van de poëet.
Dit verhaal gaat over een fiets. Niet de eerste de beste fiets, neen. De tweewieler van een vijftiger. De Peugeot van de poëet. De fiets van Remco Campert.
Geloof het of niet. De fiets van de vijftiger met de vlotte pen staat in m’n tuinhok. Niet de tweewieler waarmee hij in Amsterdam rondtoerde. Wel zijn vakantie-fiets.
(Hé, waar is die ‘V’ gebleven?)
Remco Campert heeft 35 jaar lang een vakantiewoning in Iviers gehad. Daar bracht hij – zo vertelde hij De Volkskrant in 2014 – twee maanden per jaar door.
Of bliksemsnel een screenshot neemt.
Hij heeft er in het dichtstbijzijnde stadje Hirson bij Lejeune-Blanchard, een Peugeot Chenanceaux gekocht, een fiets uit de collectie van 1988. Eentje voor hem en eentje voor z’n vrouw.
Remco was vermoedelijk geen overtuigde fietser zoals ik. Wellicht kon je ‘m in het beste geval in en rond Iviers af en toe zien rondrijden met een stokbrood onder de arm.
Niet zoveel kilometers. Wel roest, vogelstront en stof.
Ik heb de fiets vakkundig gereanimeerd. Want ik ben naast copywriter ook fietshersteller, weet je wel. En afgezien van een stel verstorven buitenbanden, heb ik geen ernstige sporen van slijtage vastgesteld.
Al bij al een tip-top fietsje waarvoor ik nog de oorspronkelijke ‘demi-ballons’ nieuw gevonden heb.
Het vakantiehuis van Remco Campert.
Het vakantiehuis van Remco Campert was de voormalige notariswoning van Iviers. Het huis ligt schuin tegenover de dorpskerk. Naar aanleiding van een ‘vide grenier’ hadden de huidige eigenaars de schuur eindelijk eens helemaal leeg gemaakt. Tussen de rommel, stonden een heren- en een damesfiets. De damesfiets is gekocht door een mevrouw uit de buurt. Op de herenfiets – de fiets van Remco Campert – heb ik gelukkig de hand kunnen leggen.
Boerin Pauline. Vereeuwigd in verzen van Campert.
Boerin in Iviers Elke dag nog praat ze met zijn grafsteen op het kleine kerkhof aan de overkant uitzicht over het dal met het dunne riviertje glinsterend als een spinnendraad in het Noord-Franse licht sinds hij dood is doet ze minder aan de tuin eens haar trots ze kreeg er nog een prijs voor de senator kwam er voor over helemaal uit Parijs waar hij een appartement had en een vriendin het was vlak voor de verkiezingen die hij won de koeien zijn verkocht de tractor staat te roesten in het hoge gras het erf is netjes aan kant en er is nog hout voor één winter Remco Campert Uit: Nieuwe herinneringen: gedichten. Amsterdam, Bezige Bij, 2007.